Zmarł Chris Boucher

Wczoraj (11 grudnia) w wieku 79 lat zmarł scenarzysta Chris Boucher. Miał on ważny wkład w erę Czwartego Doktora.

Napisał on trzy historie, wszystkie wyemitowane w 1977 roku, w których zagrał właśnie Tom Baker jako Czwarty.

Czwarty i Leela w Face of Evil

Pierwszą z nich, była trzecia historia 14 sezonu, która wprowadziła nową towarzyszkę, Leelę – The Face of Evil – i tym samym jest on jej twórcą. Leela miała być inteligentną, ale niewykształconą dzikuską, którą miał edukować Doktor. Jej imię, jak zdradził potem Chris Boucher, zostało zainspirowane przez Lajlę Chalid, działaczkę Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny i terrorystkę (jako pierwsza kobieta w historii porwała samolot, lecz nikomu nic się nie stało; wielu też uważa ją za bohaterkę). Sama zaś historia tych czterech odcinków została zainspirowana przez wiele historii science-fiction, które scenarzysta uwielbiał w dzieciństwie. „Nowy wspaniały świat” wpłynął na pomysły Bouchera na to, jak ewoluowała religia Savateemów, natomiast z powieści Harry’ego Harrisona Captive Universe zaczerpnął motyw szalonego komputera. Robert Holmes, edytor scenariuszy, zasugerował, żeby Leela posiadała jakieś nadnaturalne moce, które mogłaby odziedziczyć po babce będącej wiedźmą-kapłanką. Chrisowi nie podobał się ten pomysł i zamiast tego obstawał za tym, by dać jej coś w rodzaju szóstego zmysłu ostrzegającego przed niebezpieczeństwem – prawie jak u Spider-Mana. Ponadto oryginalnie w scenariuszu Doktor groził jednemu z Savateemów nożem. Nie spodobało się to Tomowi Bakerowi, który uważał, to za zbytnią przemoc i nie pasujące do Doktora, dlatego nóż został zamieniony na rzecz charakterystyczną dla Czwartego – żelkę!

D84 zatyka usta Leeli w Robots of Death

The Face of Evil zostało dobrze przyjęte, dlatego też poproszono Bouchera o napisanie czegoś więcej. Kolejną historią była więc następna historia 14 sezonu, jedna z bardziej lubianych – The Robots of Death, czyli kryminał osadzony w futurystycznej maszynie wydobywczej. Historia ta została oparta o twórczość Agathy Christie (szczególnie „I nie było już nikogo”) i „Ja, robot” Isaaca Asimova, zaś miejsce akcji zainspirowała herbertowska „Diuna”. Ponoć Bakerowi niezbyt podobał się scenariusz. W trakcie wstępnego odczytu scenariusza skarżył się Boucherowi i potem wyrażał swoje niepochlebne opinie reżyserowie tej historii – Micheaelowi E. Briantowi. Według niego było tak, ponieważ Tom Baker chciał, żeby Doktor pokazywał pewne cechy, które Tom Baker sobie wyobrażał. Sam odcinek mógł też nazywać się inaczej – rozważano The Storm-Mine Murders oraz Planet of the Robots. Pierwszy tytuł nawiązuje do oficjalnej nazwy maszyny wydobywczej, znanej powszechnie jako Sandminer. Chris Boucher potwierdził, że Sandminer to tylko słowo, którego używał Czwarty.

Image of Fendahl Czwarty dotyka czaszki

Rok później Boucher napisał swoją trzecią i ostatnią historię do serialu, Image of the Fendhal. Była to trzecia historia 15 sezonu. Jedna z wielu historii w Classic Who, w której mamy do czynienia z jakimś starożytnym/kosmicznym bóstwem. Tym razem jest to Fendahl, żywiąca się energią życiową istota z mitologii Władców Czasu, która była uwięziona przez 12 milionów lat w czaszce zakopanej w wulkanicznej ziemi w Kenii. Grupa archeologów odnajduje tę czaszkę i bada ją, nieświadoma, że zaczyna ona na nich wpływać. Przejmuje kontrolę nad Theą (graną przez Wande Wentham, matkę znanego mi.in. z roli Sherlocka, Benedicta Cumberbatcha) i kilkoma innymi ludźmi (zmieniając ich w tzw. fendahleen), aby opanować Ziemię. Na domiar złego jeden z archeologów chce wykorzystać potęgę Fendahl do swoich niecnych celów. Doktor i Leela muszą go powstrzymać.

Jeśli oglądaliście tę historię, to wiecie, że wspomniane bóstwo, Fendahl, nie mówi. Dlaczego? Chris Boucher podobnie nie chciał pisać kwestii dla mesjanistycznego komputera Xoanona w The Face of Evil. Wychodził on bowiem z założenia, że nie można pisać dialogów dla bogów. Ponadto Boucher nie mógł dokończyć przepisywania scenariusza, dlatego że został edytorem scenariuszy w serialu BBC Blake’s 7, więc zadanie to przejął Anthony Read. Wyjaśnia to dlaczego w scenariuszu Bouchera jest niezwykle dużo informacji przekazywanych naraz, gdy właśnie było to charakterystyczne dla scenariuszy Reada, takich jak The Horns of Nimon. Chris Boucher inspirował się w tej historii Louisa Leakeya, archeologa, który wydobywał ludzkie szczątki przed wiele lat aż do swojej śmierci w 1972 roku. Boucher nazwał psa jednego z naukowców, którzy badali czaskę, właśnie Leakey, jako hołd dla wspomnianego archeologa. Scenarzysta zdał sobie jednak później sprawę, że sporej liczbie widzów to nawiązanie może umknąć i przyjmą, że to dlatego, że „sikał na wszystko”. Boucher oparł się też na stworzeniu zwanym fetch z irlandzkiej mitologii, która pojawiała się jako widmowa kopia żywej osoby. Słowo fetch pojawia się w tej historii wielokrotnie i zapowiadało przemianę Thei w Rdzeń Fendahla.

Wprawdzie Chris Boucher nigdy później już nie napisał nic do serialu, jego wkład w brytyjską telewizję jest imponujący. Jak zostało wspomniane wcześniej, bezpośrednio po „Doctor Who”, Boucher został edytorem scenariuszy w nowym serialu science fiction BBC, Blake’s 7. Do tej roli zarekomendował go Robert Holmes. Pełnił on tę rolę przez wszystkie cztery sezony serialu, a także napisał kilka historii do niego – w tym finał.

Chris Boucher był także edytorem scenariuszy w drugim sezonie serialu detektywistycznego Shoestring, zanim przeszedł do policyjnego serialu, Juliet Bravo. Edytował także scenariusze do kolejnego serialu o tematyce policyjnej, z miejscem akcji na wyspie Jersey – Bergerac w latach 1983-1987.

Star Cops plakat

W 1987 roku stworzył swój własny serial, który łączył w sobie tematykę policyjną i science-fiction, Star Cops. Niektórzy widzieli go jako coś, co miało zastąpić „Doctor Who”. Powstało dziewięć odcinków, zaś dziesiąty został anulowany ze względu na problemy w stosunkach między pracodawcami i pracownikami.

Inne pozadoktorowe rzeczy, które stworzył to odcinki do the Bill dla Thames Television i komedii Jima Davidsona Home James! Chris Boucher napisał także cztery doktorowe powieści: Last Man Running, Corpse Marker, Psi-ence Fiction, Match of the Day, w których pojawia się Leela. Co ciekawe, Corpse Maker zawiera crossover z Blake’s 7 w postaci psychostratega Carnella, który pojawił się w odcinku napisanym przez Bouchera. Chris był także konsultantem kreatywnym w serii słuchowisk Magic Bullet Productions (napisał także scenariusz do jednego z nich) ukazującej się w latach 2001-2012 o tytule Kaldor City – było to miasto, które Czwarty odwiedził w  historii The Robots of Death.

Boucher był ostatnim żyjącym scenarzystą „Doctor Who” z lat 70. Tym samym nie żyje już nikt, kto pisał do serialu przed latami 80.

źródło: TARDIS wiki oraz Doctor Who News



Fan Dwunastego, Dziesiątego i Jedenastego. Planuje pewnego dnia obejrzeć całe Classic Who. Do redakcji Gallifrey.pl dołączył w 2019 roku, a od 2020 jest redaktorem naczelnym. Nałogowy czytelnik (do tego stanu doprowadził go m.in. Harry Potter), chętnie ogląda seriale i filmy fantasy oraz sci-fi. Filmy Marvela są mu nieobce, komiksowo woli jednak DC. Chętnie zagra w gry (zarówno planszowe jak i komputerowe) i ucieknie z pokoju zagadek. Z wykształcenia robotyk, z zawodu programista baz danych.

Gallifrey.pl  wszystko o serialu Doctor Who

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *