Więcej szczegółów o pierwszych czterech odcinkach dziewiątej serii

W ostatnim numerze DWM znalazła się garść nowych szczegółów dotyczących pierwszych dwóch historii 9. serii. Są nieco bardziej spojlerowe niż streszczenia, które niedawno udostępnił Radio Times.

Ogólne streszczenie nowej serii dokonane przez Stevena Moffata:

Sobota, 19 września. Wszystko znów się zaczyna. Będą Dalekowie i Zygoni i Błotniści. Możliwe, że coś wam wpadnie w oko. Czy kiedykolwiek znaleźliście się na ulicy, której nigdy wcześniej nie widzieliście i nie możecie znaleźć z powrotem? Jak młoda dziewczyna może być falą powodziową? Która z historii Missy jest kłamstwem (bądźcie uważni)? Do czego jest w stanie posunąć się Doktor dla ukochanej osoby? Czemu tylko niektórzy ludzie po śmierci stają się duchami? Co jest w pudełkach? Co się dzieje, kiedy twoje życie sięga dalej niż twoja pamięć? I, co istotne, ile sekund ma wieczność? Odpowiedzi wkrótce. Niektóre mogą złamać Wam serce…

The Magician’s Apprentice i The Witch’s Familiar

W pigułce:

Colony Sarff ma wiadomość dla Doktora. Ale Doktor zniknął. Maldovarium… Proklamacja Cieni… Siostry z Karn… Gdziekolwiek uda się Colony, nikt nie ma pojęcia gdzie może być Doktor. Ale nie tylko ona jest zmartwiona zniknięciem Władcy Czasu. Missy powraca – i chce dowiedzieć się, co się stało z jej starym przyjacielem…

Cytat:

Clara: On nie jest twoim przyjacielem. Ciągle próbujesz go zabić.

Missy: A on ciągle próbuje zabić mnie. To taka nasza forma SMS-owania.

Clara: Ach, to musi być miłość.

Missy: Nie bądź obrzydliwa. Jesteśmy Władcami Czasu, nie zwierzętami! Spróbuj, nanomózgu, wznieść się ponad reprodukcyjną gorączkę waszego małego, hałaśliwego łańcucha pokarmowego i rozważyć przyjaźń. Przyjaźń starszą niż wasza cywilizacja i nieskończenie bardziej skomplikowaną.

Inne:

• Według Petera Capaldiego muzeum Doctor Who Experience okazało się bardzo pomocne przy realizacji nowej serii.
• Steven Moffat przyznaje, że zespół produkcyjny nigdy do tej pory nie skorzystał z klasycznych Daleków, „bo stchórzyliśmy”. Równocześnie obiecuje, że tym razem poszli „na całość”.
• Odcinek celowo przywołuje wizualnie historie z Dalekami z lat 60-tych, jak również filmy z Peterem Cushingiem i komiksy dla dzieci z lat 60. spod szyldu „TV Century 21”.
• Strój Capaldiego również celowo przypomina strój Williama Hartnella – szczególnie spodnie w kratę. Capaldi obawiał się, że ten strój nie będzie pasował do innych odcinków, ponieważ będzie wyglądał „trochę tak, jakbym przebrał się za Doktora”.
• Moffat nt. poszukiwań Gallifrey przez Doktora:
  

  Cały serial nie kręci się teraz wokół Doktora poszukującego swojego domu. On sam nawet o tym nie wspomina. Przyznaje jedynie, że myśli, że pewnego dnia to może być jego cel, coś, co na niego gdzieś tam czeka. Nie mówi: „Teraz wyruszę i nie będę robił nic poza poszukiwaniem mojej rodzinnej planety”, bo to nie w jego stylu, prawda?

• O powrocie Missy: stwierdza ona, że jest „całkiem żywa, niespodzianka, nieważne”.
• Moffat nie uważa, żeby Missy była psychopatką:
  

  Tak naprawdę nią nie jest, bo ma całkiem ciepłe relacje z Doktorem. Jest innym typem świra.

• Odnośnie UNIT-u:
  

  To wspaniałe udogodnienie, kiedy odcinki osadzone są we współczesności. Dzięki temu możemy pominąć całą masę materiału – sceny, w których Doktor i Clara muszą przekonywać władze, że dzieje się coś złego, albo Doktor zostaje uwięziony, przekonuje wszystkich, że jest tym dobrym i prowadzi ich do boju.

• Kate i Doktor działają w tej historii osobno.
• Więź Clary z Doktorem zostanie wystawiona na próbę:
  

  Jest coś niebezpiecznego w tym, jak próbują udawać, że ich przyjaźń wcale nie jest czymś szalonym. Wyrywa tą młodą dziewczynę z jej pracy w szkole, naraża ją na potworne niebezpieczeństwa i stopniowo zmienia w równie wielkiego jak sam Doktor poszukiwacza mocnych wrażeń. Gdybyście naprawdę znali Clarę Oswald w jej codziennej wersji, a potem odkryli, co robi wieczorami, powiedzielibyście jej: „Dziewczyno, czy tobie rozum odjęło? To wariat, któregoś dnia możesz nie wrócić”.

• Pierwsze wielkie wejście Doktora jest „najbardziej szokujące w całej jego historii”.
• Moffat zapytany, czy miesza różne rzeczy w serialu, żeby nadal mieć ochotę, by pisać odcinki:
  

  To byłoby okropne! Jeśli zmieniałbym rzeczy tylko po to, żeby podtrzymywać własne zainteresowanie, to byłby niewłaściwe. Nie zrobiłbym tego. Tak naprawdę nie muszę tego robić. Wciąż kocham Doktora Who, nie znużyłem się nim aż tak, jak się przypuszcza. Wciąż świetnie się przy nim bawię.

Under the Lake i Before the Flood

W pigułce:

W roku 2119 załoga platformy wiertniczej „Bęben” z hrabstwa Caithness odkrywa gładki, czarny statek kosmiczny i zabiera go, w celu zbadania, do swojej podwodnej bazy. Niedługo potem straszny wypadek uwalnia mordercze duchy o pustych oczodołach. Kiedy Doktor i Clara przybywają na miejsce, mają tajemnice do rozwiązania. Pierwsza na liście: czy duchy mogą istnieć?

Cytat:

Doktor: Powinienem was ostrzec. Zapomniałem wszystkie wasze imiona zanim skończyliście się przedstawiać. Powiedzcie mi o tych rzeczach na zewnątrz.

Bennett: To duchy.

Doktor: To nie są duchy, nie mamy dziewięciu lat.

Inne:

• DWM twierdzi, że ta historia „ukazuje tak wiarygodne zjawy, że nawet Doktor jest zbity z tropu”. Jego pierwszą reakcją jest: „Żyjesz, umierasz, to wszystko”.
• Według Toby’ego Whithouse’a:
  

  Śmierć to jedyna rzecz, która charakteryzuje każdy gatunek w galaktyce. Tym, co fascynuje Doktora w tych stworzeniach jest fakt, że pozornie pokonały to jedno ograniczenie, które cechuje każdą formę życia.

• Gdy Whithouse przedstawiał Moffatowi pomysł na odcinek myślał, że:
  

  Istnieje zupełnie nowy aspekt historii o duchach, który można zgłębić: pomysł, że można jakiegoś spotkać, cofnąć się w czasie i zobaczyć tę osobę znów żywą. W ten sposób można by spotkać własnego ducha.

• Moffat zawsze chciał, żeby ta historia była dwuczęściowa.
• Z duchami nie ma żartów – naprawdę są śmiercionośne.
• Whithouse czuł, że odcinek potrzebuje „tropów gatunkowych”, w tym wypadku gatunku „nawiedzonego domu”. Celowo chciał użyć „wszystkich cech historii z duchami”, ale też osadzić je w kontekście fantastycznonaukowym.
• Whithouse stanowczo twierdzi, że odcinki są inne niż Woda na Marsie/Zimna Wojna („Waters of Mars”/”Cold War”).
• Historia wprowadza nowego przedstawiciela Gibbisów, rasy z planety Tivoli, znanej z odcinka Kompleks Boga („The God Complex”). Postać o imieniu Prentis często jest uosobieniem strachu. Pojawia się także Arcateenianin – przedstawiciel rasy, która pierwszy raz pojawiła się w odcinku Torchwood autorstwa Whithouse’a , Strzeż się darów! („Greeks Bearing Gifts).
• Postać grana przez Sophie Stone, wysoko postawiona wojskowa o imieniu Cass, jest głuchoniema. Whithouse chwali jej grę, twierdząc, że był to „jeden z największych, jeśli nie największy sukces tej historii”.
• To, że postać jest głuchoniema w pewien sposób korzystnie wpłynęło na narrację.
• Doktor do Cass:
  

  Kiedy tylko wychodzę, nagle stajesz się najmądrzejszą osobą w pomieszczeniu.

• Doktor zdaje sobie sprawę z tego, że Clara zbyt dobrze się bawi i nie czuje się z tym komfortowo. Historia jeszcze raz podkreśla efekt, jaki wywarła na niej śmierć Danny’ego. Czuć, że „puściły jej hamulce”.
• Cliffhanger przypomina te z ery Philipa Hinchcliffe’a – jest „nieco nieodpowiedzialny w podsycaniu grozy”.
• Pojawia się wiele charakterystycznych dla Whithouse’a elementów (np. wiele okazji do wybuchnięcia śmiechem), ale odcinek jest też bardzo odmienny w stylu i formie od jego poprzednich scenariuszy.

Żródło: Doctor Who TV